Калi не балiць тваё сэрца ад болю чужога —
Зрабiлася сэрца тваё халадней нежывога.
Калi ты пад сонцам не бачыш
чарнобыльскай ночы,
Не сонца, а чэрствасць закрыла
сабой твае вочы.
Цi чуеш ты продкаў сваiх з таго свету,
iх душы?
Не чуеш? Не хочаш?
Зноў чэрствасць запоўнiла вушы?
Калi ты не снiш той куток,
дзе маленства крынiца,
Лiчы, што не жыў ты —
не мог у жыццё ўкаранiцца.