Стварыў вясну у марах,
але яна не грэе —
Для кожнага, відаць,
Пара свая.
Агнём міфалагічным Праметэя
Вясна ў душы маёй,
Але ў прадзім’і я.
Я у душы сваёй
прытулак даў каханню,
Але на кім спыніць
Мне выбар свой?
І ўсё ж маё
Адбудзецца вянчанне,
Пад музыку ці не —
з няўхільнаю зімой.
Для кожнага і ўсіх
ёсць ісціна старая:
Каб ўніз упасці —
Лезем угару.
Для нас жа і за нас
прырода ўсё стварае —
Вясну, прадзімак і —
для кожнага пару.