Была вясна, было святло,
Было шмат тлуму ў маладосці.
А шчасце... Шчасце ці было?
Яно, як прывіднае штосьці.
Сярод падзей мільгалі дні —
Уздым душы, ўзмацненне духу,
Надзей агні ў далечыні
І ўперад арытмія руху.
То ў тлуме радасць мільгане,
То дзень сустрэнецца з удачай,
А шчасце гэта альбо не,
Ці нешта, што завуць іначай?
Надзея сёння — рэдкі госць.
І духу, й радасці упадак.
А шчасце ўвогуле, ці ёсць?
Губляюся сярод загадак.