Якія песні чуў у маладосці я,
Іх мілагучнасць сэрцу нагадаю —
Матыў срэбрагалосы ручая,
Вясенні гімн бярозавага гаю.
І красак лугавых гучаў напеў без слоў,
Якім з малечых год душа сагрэта.
І зграбны хор жытнёвых каласоў
У гонар адыходзячага лета.
А сёння чую што, узяты ў абцугі
Жалеза, шуму, чаду і бетону?
У гарадоў усіх рэпертуар другі,
Іх песні рэжуць слых, не горш праклёну.
Я не магу забыць далёкіх песень тых,
Душы падараваўшых асалоду.
Я чую, як музычны сэрца слых
Мяне ўсё кліча й кліча на прыроду.