Не вельмі хочацца
Пускаць ў душу,
Што бачу кожны дзень,
Што «на вачах» нашу.
Але яно само
Душу палоніць,
Раніць
І ацяжарвае адмоўным
Памяць.
І чуеш, як душы
Балюча, мулка,
І мусіш быць
Для рознага прытулкам.
І кожны
Гэта рознае
Ў сабе нясе.
Таму, напэўна,
Розныя мы ўсе.