О рукі мае, дасталося вам шмат...
Адкуль у знямоглых надзейная сіла?
Ў вас шчырасць вясковых, даверлівых хат,
Вас выхаваў плуг, вас каса блаславіла.
Баліць мне душа, разглядаючы вас,
Бо праца, што зведалі вы — не забава,
Бо вамі за «так» карыстаўся калгас,
Вас эксплуатавала бязбожна дзяржава.
На вас пазірае былога ашчэр,
Ад працы знямоглай пакуль адпачніце.
Паколькі вам плуг не пад сілу цяпер,
Трымайце пяро — і пішыце, пішыце.