Працуй хаця б увесь свой век
У полі, на сядзібе, ў хатцы.
І ўсё ж ніколі чалавек
Усёй не пераробіць працы.
Спрадвек гучыць адзін матыў
У чалавечае прыродзе:
Адно, дзясятае зрабіў,
А сто яшчэ на падыходзе.
Што чалавек гультай — мана,
На полі, на сядзібе, у хатцы,
Ён ад цямна і да цямна
Усё у працы, ў працы, ў працы.
Руплівасць — не благая рэч:
Жыць сёння лепей, чым учора.
Каб чалавек жыў з плеч у печ,
Мы б заставаліся ў пячоры.