Ператрасаю і лапачу
У засяроджанай цішы —
Часцей наўпрост, радзей наўдачу,
Шукаю скарб сваёй душы.
Ён назапашан велізарны:
Каштоўнасць, значнасць і баласт.
Гады спрасоўваліся скарбна,
За годам год, за пластам пласт.
Старацель — ён ані хвілінкі
Не палайдачыць на баку.
Ён, дзеля залатой крупінкі
Прасейвае гару пяску.
Вось і паэт, самааддана
Гарыць, ўваскрэшваецца зноў.
У рудніку душы складана
Вышукваць самародкі слоў.