На пасяджэнні праўлення калгасу горача абмяркоўвалі кандыдатуры калгасных перадавікоў для накіравання лепшых у рэспубліканскі прафсаюзны санаторый.
Нарэшце тры кандыдаты былі зацверджаныя і з пуцёўкамі на руках адбылі да месцу адпачынку і аздараўлення.
Як вядома, кожны адпачывае па-свойму, ды і ўражанні ад адпачынку ў кожнага свае.
Калі ж адпачывальшчыкі вярнуліся ў родны калгас, у іх пацікавіліся, што і як было.
— Вось ты, Агафья Гіляраўна, як адпачыла, што бачыла, чым узбагацілася?
Агафья Гіляраўна горача ўскочыла з месца:
— Во адпачыла! — і яна паказала сціснуты кулак з адтапыраным уверх пальцам,— Во! Міраво! Кармілі чатыры разы на дзень! Як на ўбой!
— І ўсё-ё? — кісла скрывіўся старшыня калгасу,— І гэта ўсё, Агафья Гіляраўна?
Жанчына зноў падскочыла з месца:
— Не, не ўсё! Бывала, і пяць разоў на дні давалі есці! Еш, хоць расперажыся!
Старшыня калгасу звярнуўся да другога адпачывальшчыка, які сціпла сядзеў у куточку:
— Ну, а ты, Сымон, што скажаш? А ты чым узбагаціўся ў рэспубліканскім санаторыі?
Сымон, як сядзеў сціпла, так сціпла і адказаў:
— А чым там узбагацішся? Грошы пры сабе было небагата, ледзь на гарэлку хапала...
Старшыня занерваваўся:
— Ды я пра духоўнае ўзбагачэнне! Там жа бібліятэкі, там жа кіно, экскурсіі.
— Нічога такога бачыць не давялося... Агафья праўду казала, кармілі не блага. Спіртнога ў санаторным буфеце не было, у нас і то лепей. Які ж гэта адпачынак? Добра, што было даміно, дык хоць «казла» забівалі з другімі адпачывальшчыкамі.
— Ну, а ты, Рыгор,— звярнуўся да чарговага санаторшчыка старшыня,— ты хоць чым там займаўся? Ці і ты там толькі еў пяць разоў на дні? А болей што?
— Ха-ха! — зарагатала Агафья і ёй падрагатаў Сымон,— Мы яго ў санаторнай сталоўцы амаль не бачылі. Як паехаў худы ў санаторый, такі ж і вярнуўся. Я дык на пяць кіло пацяжэла, ці як вы кажаце, узбагацілася.
— Гэта так? — спытаўся старшыня.
— Так! — адказаў Рыгор.— Там жа кожны дзень для жадаючых, ладзіліся экскурсіі па сталічных вернісажах, па музеях ды па тэатрах. У нацыянальнай бібліятэцы адбылася сустрэча з вядомымі пісьменнікамі, а таксама канферэнцыя на тэму: «Па жыцці з цікавай кнігай». У філармоніі быў выдатны канцэрт з удзелам вядомых беларускіх спевакоў. А галодны я не быў, бо там арганізоўвалі і буфеты, і фуршэты. Я сапраўды ўзбагаціўся духоўна на ўсё сваё астатняе жыццё.
Агафья і Сымон разгублена пераглянуліся:
— А мы, дурныя, дзе былі?..
Старшыня калгасу задаволена заключыў:
— Дзякуючы табе, Рыгор, калгасныя грошы не былі выкінутыя на вецер. Як бачым, і адпачываць, і аздараўляцца трэба ўмець.
На наступны год, на чарговым пасяджэнні праўлення калгасу, зноў горача абмяркоўваліся новыя кандыдаты «ў санаторшчыкі», а каго зацвердзілі, і як яны так «узбагаціліся», нам, на жаль, невядома.