Дзіцячы дом — для дзетак родны самы,
Святло ў сіроцтва горкага акне.
І ўсё-такі ён не заменіць мамы,
Пяшчотна да грудзей не прыхіне.
У марах можна лётаць на Жар-птушках,
Нясуць якія у бацькоўскі дом.
Рэальнасць жа — ў дзетдомаўскіх падушках
Прасуецца слязьмі ў салёны ком.
Падушкі чуюць скаргі ўсе дзіцяці,
І будуць чуць іх да канца жыцця...
Калі дзіця расце ў далонях маці,
Тады толькі завуць дзіця — дзіця.
А тут — дзетдомаўцы...
Гучыць прысудна,
А тут — сіроцкі дом, як ні круці.
І як жа мы такіх дамоў паўсюдна,
Бяздушна напладзілі у жыцці?