— Табе на вечарынкі рана,—
Уголас мама разважае,
А тата дзягай пагражае.
А у мяне другія думкі —
Няхай я не дарослы шчэ,
Але і з носу не цячэ.
Ці ж я бацькам сакрэт раскрыю,
Што у мяне ёсць на прыкмеце
Дзяўчынка лепшая у свеце?
Яна жыве не ў нашай вёсцы,
А вёрстаў шмат ад нас, ў далі.
Яе убачыць мог бы я
На вечарынцы хоць калі.
Няўжо бацькі не заўважаюць,
Што забароны іх — не мёд,
Што мне ажно 15 год?
1957 г.