Сказаў — адрэзаў,
Напісаў — адсек,
І чорнае не называю белым.
Для многіх я — складаны чалавек,
Для «нескладаных» я — незразумелы.
І што рабіць?
Сам па сабе жыву,
Душы каноны — для душы законы.
Жыву і не схіляю галаву
Пад ціскам штучна створанай іконы.
Мой верш вышэй за ўсіх гаспадароў,
Якім паўсюдна марыцца быць першым.
Ці не таму так мала ёсць сяброў,
Якія стануць побач з гэтым вершам?