У скрыпку ўкладзена
душа ўсіх душ,
Якія перапоўніў
боль адвечны,
І енк сіроцкі
ўсіх завеяў-сцюж,
Й таемны сум агульначалавечы.
У скрыпцы чуецца
й жалобны плач
І памінальная туга
навокал вісне,
У ёй гучыць
і пакаяннае «прабач»,
І развітальнае «бывай»
за горла цісне.
Але ж у той жа скрыпцы
вытанчанасць ёсць,
Нібыта ў промнях
веснавое ранне
І ў кожным сэрцы,
як жаданы госць,
Гучыць чароўная
мелодыя кахання.