Я падсудны прад вамі,
чытачы, мае суддзі,
Я кранаю ўсіх лёсы
праўдзівасцю слоў.
Памыляецца кожны,
мы — усе з вамі людзі,
А паэт на памылку
не мае правоў.
Праўда горкай бывае,
ад праўды збавенне
Прайдзісвет выбірае
і хітры наш век.
Ўсё бывае — і хтось
адступіў ад сумлення,
А паэт без сумлення —
ці ж гэта паэт?
Колькі выклікаў ёсць
дваццаць першага века,
Пераможа дабро —
ў гэта вераць не ўсе.
Шчыра верыць паэт
у дабро, ў чалавека,
Слова веры
Да кожнага сэрца нясе.