Трэба жыць,
хоць перашкодаў зграя,
Ўсё прымаць —
жалобны стол і баль.
Па жыцці дарога не прамая
І зусім няроўная, на жаль.
Ўсё прымаць — прагматыкі ёсць людзі,
Можа, праўда і на іх баку.
Згоды з Богам у мяне не будзе,
Шмат нязгоды на маім вяку.
Лёс мой — мой!
Прэтэнзій — аніводнай,
Ўсё, што заслужыў,
прымаю я.
Колькі ў свеце
зніклых і гаротных,
За другіх баліць душа мая.