Светлай памяці
роднага брата Косціка
Хто наслаў такую смерць на брата,
Хай цябе такая ж не міне.
Ў чым перад табой ён вінаваты?
Будзь ты, невядомы, тройчы кляты!
І прымі нянанавісць ад мяне.
Хто б ні быў ты —
Бог ці д’ябал люты,
«Смерць невінаватым!» — ваш пароль.
Вам бы тыя, братавы пакуты,
І фізічны, і душэўны боль.
Ён з грахом не зведаўся —
Ні з водным,
Ён так жыў, яму бы жыць і жыць...
Дык няўжо,
Каб звацца богаўгодным
Трэба красці,
Злыднічаць,
Грашыць?..