Што ні ноч — то новы сон,
Што ні сон — пакуты:
То ў душы наводзяць «шмон»,
То на думкі путы.
То піхаюць у дрыгву
Словы іншаверца,
То ссякаюць галаву,
То з’ядаюць сэрца.
Родны край — то «ох», то «ах» —
Стыне кроў у жылах...
А чаму ў дзіцячых снах
Лётаў я на крылах?..