Бог сонца Ра,
напэўна б, з неба збёг,
Каб ведаць мог,
што ён для сонца — лішні,
Што сонца і само —
прызнаны Бог,
Яно — і веліч,
і яно — Ўсявышні.
Паклон табе, свяціла.
ад людзей
І ад раслін —
ад усяго жывога!
Мы да царквы
звяртаемся радзей,
Чым да цябе,
твайго святла святога.
Зямлі ты дорыш
цеплыню, святло
Й наступны дзень —
яго мільённа множыш.
Але ў табе й затоенае зло —
Ты ўраз усё жывое
знішчыць можаш.