Свеціць месяц кожны месяц,
Ноч не кожную, хоць плач.
Тады ногі цемру месяць,
Спасцігаюць спатыкач.
Сонцам крочыць больш прывычна
Да каханай.
Ноччу ўсё ж,
Больш прыемна й рамантычна,
Больш спакойна, да таго ж.
Ні вачэй табе цікаўных,
Ні пляткарскіх языкоў.
Спатыкаюся я спраўна
Цёмнай ноччу, зноў і зноў.