Вы, магчыма, гэтай байцы
Не паверыце,
Але ўсё ж яе пачуць вам
Не пашкодзе.
Выбіралі прэзідэнта
У Амерыцы
У дзве тысячы
Аж пяцьдзесятым годзе.
Прэтэндэнтаў шмат —
Амаль што паў Амерыкі,
Кандыдаты скарыстоўвалі
Ўсе шанцы —
Мафіёзы,
Таўстасумы,
Геі,
Клерыкі,
Дэмакраты, як заўжды,
Й Рэспубліканцы.
Параўноваюцца выбары
Са святамі —
Шоу,
Мітынгі,
Інтрыга на інтрызе,
Тэлебачанне гудзе
Тэледэбатамі,
Перапалкі аж іскраць
Між кандыдатамі,
І яны не супраць даць
Каму па мызе.
Ўсе яны рухавяць,
Як электравенікі,
Грудзі ў грудзі —
Не адступяць,
Не саступяць.
На пасаду спрос,
Высокія і цэннікі,
Калі трэба —
Й маму родную прыкупяць.
Кінем дробязі,
Адкінем акалічнасці,
Кандыдатаў гвалт,
Як шторм дзевяцібальны.
Але ўсё ж
З іх вылучаўся
Эксцэнтрычнасцю
Кандыдат адзін,
Зусім непрадказальны.
Абяцаў ён горы золата,
Як водзіцца,
Калі пераможа
Й прэзідэнтам стане.
Кляўся,
Што сцяной высокай
Адгародзіцца
Ад Расіі,
Нават і па акіяне.
Ў сведкі клікаў ён
Вышэйшыя інстанцыі,
Што пры ім Расія
Знікне і ў паміне,
Што якія ёсць
На гэтым свеце санкцыі,
На Расію
Ўсёй магутнасцю
Абрыне.
Зноў пайшла у ход
Мана дзевяцібальная,
Абяцанкі,
Прымаўкі,
Пра Вову анекдоты.
І яго пачулі
Ўсе артадаксальныя
Й неартадаксальныя
Нэапатрыёты.
І абралі прэзідэнтам
Джона Фінклера,
Галавой супердзяржавы
На планеце.
Бо здавён-даўна
З часоў Адольфа Гітлера,
Моцных лідэраў
Цанілі ва ўсім свеце.
І прыціхла ўся Еўропа,
Ды і Азія,
Камяком да горла
Падступілі слёзы.
А Расія што?
Расія — вось аказія,
І увагі не звярнула
На пагрозы.
*
Фінклер год ужо
У прэзідэнцкай мантыі,
А, дакладней,
У Авальным кабінеце.
Ён раптоўна аб’явіў:
— Здымаю санкцыі
Ўсе з Расіі,
Дзеля міра ва ўсім свеце. —
І дадаў асобна:
— Мной каманда дадзена
Тэхнарам-экспертам,
Афіцыйным людзям,
Каб праз акіян
Была труба пракладзена —
Газ і нафту закупляць
З Расіі будзем.
*
Два гады прайшло,
Быў Фінклер на экватары
Прэзідэнцтва,
Значыць тэрміна палову.
Рот раскрылі
Кангрэсмены і сенатары
Калі ім агучыў
Фінклер прапанову
Ён выказваўся
Загадкамі,
Намёкамі,
А пакуль што,
Пра галоўнае —
Ні слова.
Да галоўнага ішоў
Малымі крокамі,
Ўсіх, хто слухаў,
Падрыхтоўваў паступова.
А калі усе даспелі
Й апазіцыя,
Даў галоўнай думцы
Гучную развязку:
— Дзеля міру
Адкладзем свае амбіцыі
І Расіі
Аддадзім назад
Аляску!
Ўсё ж яна
Была калісь
Расіі часткаю,
Ды й купілі мы яе
Не без маны.
Дык няхай яны
Задушацца Аляскаю,
Мы ж за кош яе
Пазбавімся вайны.
Зноў расійская Аляска —
Без істэрыкі.
Што за дзіва!
Паспрабуй тут разбяры.
Потым Фіндлер,
Ад імя усёй Амерыкі,
Залічыў Расію
Ў лепшыя сябры.
Свет дзівіўся,
Нават Афрыка
Здзіўлялася,
А Еўропа,
Дык не звар’яцела
Ледзь —
Трэба ж,
З розумам
Амерыка спаткалася,
Ёй даўно
Пара было б паразумець.
Чорны колер
Саступае трон
Ружоваму,
Небу сонечнаму
Саступае цень.
Чалавецтва
Пачынала жыць
Па-новаму,
Веру ў будучыню
Песціў кожны дзень.
*
Тры гады прайшлі,
Як новая Амерыка,
І сама жыла
Па-новаму,
І свет.
Да яе, сапраўдна
Ветлівага берага,
Быў прычаліць рады кожны —
Не сакрэт.
Поўным ходам
Рыхтаваўся візіт Фіндлера
У Расію
Для сардэчных перамоў.
І гасцінная Масква
Была расчынена
Кідкім лозунгам:
«Ў Расію — як дамоў!»
У Маскву імчалі
Тэлевізіёншчыкі
Рэпарцёры
І спецкоры
Ўсіх газет.
Ўсе навіны пра візіт,
Як з печы пончыкі,
Паглынаў
І неразжоўваючы, свет.
Чараваў аэрапорт
Сваёю чыстасцю
І напружанасцю
Велічных хвілін.
І нарэшце,
Ў атмасферы урачыстасці,
Прызямліўся
Важны борт
Нумар адзін.
Адбывалася усё
На ўзроўні эўрыкі,
Сустракаўся ж сёння
Не з капейкай цэнт
А вядомы
Прэзідэнт Амерыкі
І Расійскі
Знаны Прэзідэнт.
І імчаў картэж машын
Па вуліцах —
Фіндлер сам
І кангрэсменаў шмат.
З двух бакоў —
Натоўп людзей хвалюецца —
Крыкі і флажкі,
Ура!
Віват!
У Крамлі,
Ў палацы знакамітыя
Павялі
Для перамоў гасцей.
Прэсу ж,
Да сенсацый прагавітую,
Не пусцілі:
— Хопіць вам вясцей!
Будуць хутка ўсім
Суперсенсацыі,
Патрывайце
Нейкі дзень ці два.
Кіньце і пратэсты,
Й апеляцыі! —
Заінтрыгавала ўсіх
Масква.
*
Перамовы у Маскве —
Падзея гучная.
Але што чакаць?
Што там лягло на шалі?
І прэсканферэнцыю
Заключную,
Ўсе, нібыта з’явы Госпада
Чакалі.
Ў зале ні дыхнуць —
Здымаючых і пішучых
З раніцы набілася
Бітком,
Аж пад завязку.
Хвалявалі ўсіх
Пытанняў розных тысячы,
Пра вайну,
Пра мір,
Пра дружбу,
Пра Аляску.
Вырашылі так:
Па сто пытанняў лідэру
Кожнаму,
Пасля чаго,
Яшчэ, магчыма, зноў.
Першае зададзена,
Як госцю,
Джону Фінглеру:
— Што вы у Амерыку
Вязеце з перамоў?
Ахнулі у зале
Й хто пачуў па тэлеку,
Калі Фінглер
Свой адказ агучыў.
— Не, я не збіраюся
Вяртацца у Амерыку,
Той, чужы мне бераг,
Моцна надакучыў.
Прозвішча маё не Фінглер, а Гардзееў,
І завуць мяне
Не Джонам, а Іванам.
Я — чэкіст расійскі,
Я — салдат ідэі,
Быў са спецазаданнем
Ў Амерыку засланы.
Спецзаданне выканаў,
Дасягнуў свайго я —
Ў свеце стала болей
Лепшых пераменаў.
Тут, на перамовах,
У Маскве са мною,
Шмат яшчэ чэкістаў
Сярод кангрэсменаў.
Ў свеце не бывае
Нічога выпадковага,
Што ж, гуд бай, Амерыка,
Не без камплементаў.
Прэзідэнт цяпер я «экс»,
Выберуць там новага,
Праўда,
Шмат яшчэ там ёсць
Нашых прэтэндэнтаў.
*
Адбылося тое, з чым
Свет не сустракаўся
Што ж, жыццё зрабіла
Разварот круты
Важны борт —
Нумар адзін,
У Вашынгтон вяртаўся —
Пасажыраў недахоп,
Амаль што паўпусты.