Абшары мутныя прыбелены
Зрэдзь зацярушаным сняжком.
І нібы дыванок пасцелены
Між яблынь сонных за акном.
Не, першы снег сябруе з таласцю,
Ён сыдзе — не надыдзе шок.
Таму зіма пакуль не ў сталасці,
А робіць толькі спробны крок.
Гадзіна — і ужо за вокнамі
Няма між яблынь дыванка.
Зіма, ўсе дні, якія «мокрыя»,
Іх забярэ ў сакавіка.