Месяц хмаркай ахінуўся,
Ясналікі, як заўжды.
Прывітанне! Я вярнуўся,
Ды, на жаль, не малады.
Наш саюз амаль распаўся,
Паміж намі — часу цень.
Я з узростам закахаўся
У святло, у ясны дзень.
Колькі пад табой мінула,
Адспявала, адгуло!
Колькі тайнаў паглынула
Срэбрадзіўнае святло!
Для кахання ты выстрэнчваў,
Ладзіў і паліў масты.
Ты вянчаў і ты развенчваў,
Зводзіў і разводзіў ты.
І хоць бачымся мы рэдка,
Наш саюз я бласлаўлю —
Ты адзіны ў свеце сведка
Шматмільённага «люблю».