Я прыйшоў у жыццё, каб спасцігнуць яго —
Адукацыю грыз, паглыбляўся ў дылемы,
Невядомым цікавіўся — што да чаго?
Не мінаў аніводнай заблытанай тэмы.
Рэшткі ведаў збіраў я, ламаў галаву,
Спадзяваўся, што штосьці складу з іх ці склею.
І прыйшоў да высновы — чым болей жыву,
Тым жыцця мудрагелістасць менш разумею.
Кажуць, чорт калыхае дзяцей гультаю,
Я ж не лындзіў, круціўся вавёркай у коле.
І адкрыў з часам... малапісьменнасць сваю,
Безліч кніг прачытаўшы, пуды з’еўшы солі.
Можа, й праўда, галоўнае — пі сабе, еш,
Ты — ўсяго чалавек, ні тытан, ні асілак...
Век жыві, век вучыся, а дурнем памрэш,
Напладзіўшы грахоў, нарабіўшы памылак.
О, каб кожны ўсвядоміў з маленства свайго:
«Толькі еш, толькі пі» — бессэнсоўе, бязвыйсце.
Сэнс жыцця — пошук ісціны — што да чаго?
Пошук сэнсу жыцця — гэта ісціна ісцін.