І хоць іду я Шляхам Млечным,
На ім за мной — за словам слова,
Нішто пад месяцам не вечна,
Нішто пад месяцам не нова.
Мае няўрымслівыя вёсны,
Маю⇶ духоўную «маёмасць»,
Сучасныя уткалі кросны
У будучую невядомасць.
А я ўсё Шляхам Млечным крочу,
Рыфмую сэрца з зорным небам,
Душу рыфмую з зорнай ноччу —
А што яшчэ для вершаў трэба!