Рэвалюцыя...
Эвалюцыя...
Ў чым больш мудрасці,
Меней страху?
Рэвалюцыя —
Штука куцая,
І сабе адсячэ хвост
З размаху.
Рэвалюцыя —
Рэч суровая,
Ад сякеры яе
Цяжка збегчы.
Рэвалюцыя —
Безгаловая,
І сабе галаву
Можа ссекчы.
І партыйнага,
Й беспартыйнага
Ўзнагародзіць
Расквашаным носам.
Колькі
Паслярэвалюцыйнага
Ў свеце смутку,
Бедламу,
Хаосу.
Эвалюцыя прагне
Ў лёсы нам —
Лепшых змен
І надзей нямала.
Эвалюцыя ж
Нашых зносінаў
Невыносна
Маруднай стала.
Дзе вы чулі
І дзе вы бачылі
Жах, якому —
Сам жах найменне.
Каб асновы
Навукі матчынай
Былі збэшчаны
Праз пакаленне?
І ўжо грубасць,
Як бруднай дзягаю,
Хрысціць душы —
Налева, направа.
Чалавечнае —
Пазаўвагаю,
Непавага другіх —
Забава.
І ўжо... доўжыць «ужо» —
Справа марная.
Ўсё радзей
Дабрыня людская.
Чалавечнае, элементарнае,
Продкаў спадчына
З нас знікае.
Чалавецтва
Ўсяго пабачыла,
Доля ўсіх пакаленняў
Ліхая.
Эвалюцыя ж
Сёння страціла
Гонар свой —
Нас назад піхае.
Рэвалюцыя...
Эвалюцыя...
Чым прад імі
Пакорліва легчы,
Можа б бруднае ў нас,
Жывучае,
Назаўжды
Ад душы адсекчы.