Свет складаны, свет вялікі —
Падалося мне ці не,
Быццам бы Ісус паклікаў
У бязмежны свет мяне.
Да кутá, да абразоў я,
Прад Ісусам стаў, прыціх.
На мяне глядзіць з любоўю
Моўчкі ён, як і на ўсіх.
— Што падкажаш мне, Ісусе?..—
Зноў аднекуль зык ідзе:
— Лепш Радзімы-Беларусі
Ты не знойдзеш анідзе.
Тут твой блізкі і далёкі
Свет сяброў, калег, радні.
Тут твайго жыцця вытокі —
Святы, страты, карані.
Я крыжом сябе абхры́сціў
І паслаў на кут паклон.
І з бязвыйсця знойдзе выйсце
Бог адзіны — толькі ён.