Глядзіш навакол —
і дзівішся,
Грамадства —
сцяна сцяною.
Няўжо ад людзей
не пажывішся
Спагадаю,
Дабрынёю?
Хтось жорсткі
ці абездухоўлены,
А хтосьці — крутыя
так званыя,
А нехта нямы,
як замоўлены —
Усе — наэлектрызаваныя.
Адно на другога —
гыркаюць,
Нястрыманасці —
Цунамі.
Што гэта за час
раздрыганы
Ці што гэта
робіцца з намі?
Ад працы й бясхлеб’я
не згорбленыя
Апрáнутыя
Па модзе,
Дагледжаныя,
Адкормленыя —
Апамятайся, народзе!
Дык што ўжо —
жыццё заможнае,
На руху да шчырасці —
Путы?
Няўжо пакаленне кожнае
Павінна прайсці
Праз пакуты?