У віры гісторыі, быццам у палоне,
Беларусь змагаецца, стогне, ледзь не тоне,
Беларусь пакутуе, Беларусь канае,
Ды не ўсіх, не кожнага гэта закранае.
Корпаемся ў дробязях, мітусімся, плачам,
А ў жыцці галоўнага — сорамна — не бачым.
Здзіўлены, збянтэжаны людзі ва ўсім свеце:
— Як жа маці родную не шануюць дзеці!