Ёсць суддзя сумленны, непадкупны,
І хоць ён нябачны і нячутны,
А заўсёды побач з намі — час.
Ён і праз стагоддзі судзіць нас.
Колькі пры жыцці імёнаў гучных
Госпада з сябе рабілі штучна,
У бязслоўі заграбалі славу,
Але час рабіў сумленна справу,
Распраўляўся з імі ён без зброі,
І знікалі з памяці «героі».
Іх у нас ва ўсе часы хапала...
Ёсць і іншых прыкладаў нямала,
Пісаных слязьмі, крывёй і горам,
Ад якіх і жах бярэ, і сорам.
Годных і узнёслых — абражалі,
Велічных, выдатных — зневажалі,
Таленты — за краты, на мучэнне,
Лепшых з лепшых — проста на знішчэнне.
Лепшых па галоўцы лёс не гладзіў,
Але час не схлусіў і не здрадзіў,
У яго свой сэнс, свае законы —
І ўваскрэслі сцёртыя імёны.