Да жонкі муж:
— Дзе нашы дзеці?
Праз паўгадзіны Новы Год.
— Дачка — у паралельным свеце,
А сын — аж на другой планеце,
Бо там межгалактычны сход.
— А дзе сусед межпланетарны?
Даўно не піў я з ім віно.
— Я ў выглядзе малекулярным
Тут, за сталом ужо даўно.
— Не бачу жонку тваю. Дзіўна!
Няўжо прыйшоў ты без яе?
— Ды не! Яна інтуітыўна
Прысутнічае, есь і п’е.
— Вось закусь — гелій з кіслародам,
А вось — з нейтронаў бутэрброд.
Ну! З новым вас, з мільённым годам!
Да дна!
Да дна!
— Шумеў чарот!