Сумую па конях,
Сумую...
Збяднела жыццё без каня
У сэрцы ўспаміны шаную,
Калі я быў з коньмі штодня.
Станоўчага ў лёсе —
не густа,
Век конскі кароткі,
прабач.
Прыеду у вёску —
і пуста,
Самотна і горка, хоць плач.
Мы жорстка
да жорсткасці крочым
Ад чуласці, ад дабрыні.
Шчымліва вышукваюць вочы —
А раптам сярод гэтай ночы
Сустрэнецца хтось на кані.