Ў залу, паўнюткую
Людам цікаўным,
Сам сацыёлаг
прыйшоў на спатканне,
Пераправераным
Метадам даўнім
Здзейсніць,
Правесці сваё апытанне.
Ён запытаўся:
— У час гэты новы,
Ведаць хачу я:
Супраць чаго вы?
— Я дык гандлюю
Зімовым адзеннем,
Голас пачуўся
Упэўнены, звонкі,—
Супраць
Глабальнага я пацяплення,
Дзе тады дзець
Паліто і дублёнкі?
Чуецца голас
Аратара новага:
— Мной вырабляюцца
плаўкі для пляжа.
Супраць
Перыяду я ледніковага,
Ў іх нават дурань
На снезе не ляжа.
Раптам стары
Сваё «супраць» агучыў,
Выклікаў рогат,
Як кажуць, лячэбны:
— Я супраць секса! —
Сказаў дзед рашуча,—
Лішні ён сёння!
Каму ён патрэбны?
Хтосьці устаў,
Захістаўся, як колас,
Высмаркаў нос свой пунцовы
Ў хусціну:
— Супраць сухога закона
Мой голас,
Я без гарэлкі
Сандалі адкіну.
І сярод гэтага
Шуму і звону
Нехта падняўся
У татуіроўках:
— Супраць парадку я!
Супраць закону!
А асабліва —
Супраць ментоўкі!
Хтосьці прыцішана
З месца прамямліў:
— Супраць я
Дзецям плаціць аліменты!
Хопіць таго,
Што пры дзецях ёсць
Мамы —
Я ні капейкі не дам ім,
Ні цэнту.
Раптам жанчына
Сказала дасужа:
Я, у сямейным жыцці,
Супраць мужа! —
І дадала
Ўсхвалявана і з болем:
— Два трэба сёння мужы,
Нават болей,
Бо сёння муж —
Адна назва, мужчына,
Ёсць ён ці не —
Зразумець немагчыма...
Шмат яшчэ чулася
Сумных, вясёлых
Розных выказванняў,
Згоды,
Нязгоды.
Што ж пры сустрэчы
Адкрыў сацыёлаг?
Супраць — ніхто,
За — як заўсёды.