Ісці супраць ветру за гонар мы лічам,
Галовы нам круціць падзеяў віраж.
Што нас там чакае? І што там нас кліча?
Амбіцыі? Мэты? Адкрыцці? Кураж?
А вецер нярэдка мяняе напрамак
І дзьме ўжо не ў грудзі, а ў бок ці спіну.
І што? Нам крутнуцца да ветру таксама,
Каб толькі падняць самалюбству цану?
Так круціцца флюгер, ад ветру залежны
Ці лісце асенняе ў нас каля ног.
А свет вакол нас, таямнічы, бязмежны,
Штодня прапануе нам безліч дарог.
Ісці «супраць ветру» — тут вобраз у словах,
І ўсё ж, вельмі важна, не проста ісці,
А не адступаць на шляхах незнаёмых,
Свой «вецер» знайсці, свае мэты ў жыцці.