Пішу, каракулю, ды праўлю,
Адказнасць вісне на гарбе,
Авось яшчэ каго услаўлю,
Альбо зняслаўлю сам сябе.
Ступаю па нябачнай сцежцы,
Сяджу з сякерай на суку.
Ўсіх сустракаюць па адзёжцы.
Мяне — па першаму радку.
А па апошняму праводзіць
Ці пляск далоневы, ці свіст...
Дзяцей жанчына ў муках родзіць,
Як родзіць вершы чысты ліст.