Ва ўсе часы знаходзіліся каты,
Якіх п’яніў і вабіў пах крыві.
Ішлі невінаватыя за краты,
Стралялі рэвалюцыі салдаты
Пад лозунгам аб дружбе і любві.
У памяці чамусьці век кароткі...
Жывём мы сёння без агню ў вачах.
І нематой хварэюць нашы глоткі,
І ходзім па касцях забітых продкаў,
Гаворым шэптам, галава — ў плячах.