Свабодзе прысвяціў я
вольныя рулады,
А нада мной —
пералічу наўздых —
Начальнік — то адзін,
то пяты, то — улады,
Калі прызнацца шчыра,
як без іх.
А потым над маёй
свабодаю ўладарыў
Спакусаў незлічоных
цэлы спіс.
Найперш гарэлка — горш
не знойдзеш кары,
Я лез уверх —
яна цягнула ўніз.
Затым — праз грошы сум,
А ці ж дзівос тут нейкі?
Іх у мяне
Ніколі не было.
На хлебе эканоміў,
страсаючы капейкі,
Вышукваў іх,
хоць кажуць, грошы — зло,
Адсутнасць іх у нас —
хвост за сабою цягне,
Бо плодзіць грошай недахоп
Даўгі.
За кошт пазыкаў жыць —
па вушы жыць у багне
Бязвыйсця,
Уніжэння
І тугі.
Ёсць і яшчэ адна
пагроза нашай волі,
О, бедныя мужчыны ўсіх часоў!
Ў гісторыі ніхто
не абмінуў ніколі
Пагрозу гэту,
што псуе нам кроў.
Што так узносіць нас,
як казачныя мары,
Каб садануць
каварствам у спіну —
Дарунак Бога й д’ябла,
Жаночых путаў чары,
Свабоды дух ім ведае цану.
Прыйшоўшы ў гэты свет,
аб волі марыць кожны,
І ўсё-ткі спатыкаецца не раз.
Свабодным нарадзіцца —
пры ўсім пры гэтым можна,
А жыць свабодным?
Я ўжо даў адказ.