«Палова» Змітрака —
Блудніца Ева,
Пасля свайго чарговага «налева»,
На мужа наляцела неўпапад,
Бо абарона лепшая —
Напад.
— Ты дзе учора быў, такі «святы»?
Аж цэлых паўгадзіны недзе блындзіў!
— Хадзіў у краму хлеб купляць...
А ты?
Дзе ноч цалюткую была?
Адкуль прыйшла? —
Але ж у жонак ёсць
(Як сведчаць шлюбы)
Галоўны свой казыр на языку.
Таму і Ева валіць Змітраку:
— Ты мне, Змітрок, не загаворвай зубы!
А дзе заўчора быў?
— На працы быў, а дзе ж яшчэ? —
А Ева зноў, як авадзень пячэ:
— То праца-шмаца у цябе,
То крама,
Лепш бы сазнаўся ў валацужстве прама!
— А ты дзе ноч была? —
Зноў з допытам Змітрок.
Ды Ева, як блыха,
Ў адказ — то прыг, то скок,
Не адступае ні на крок:
— Ты ж мне скажы!
Ты мне сазнайся!
Ты лепш пакайся!
Змітрок махнуў рукой:
— Цябе не перайначу...
І сазнаюся, што іду на працу.
_______
Свет найскладаны — кожная сям’я,
Але у жонак праўда ўсё ж свая.