Ідзе насустрач
незнаёмая дзяўчына,
Не, не ідзе — яна плыве,
здаецца мне.
Услед гляджу —
не аглянуцца немагчыма,
Аслупянеў зачараваны,
нібы ў сне.
Я ўсё глядзеў услед
на грацыёзнасць гэту,
І так шкада,
што не сустрэнемся мы зноў.
І я гатовы быў ляцець
хоць на край свету
За незнаёмкай без ваганняў і прадмоў.
Не паляцеў і не пабег,
стаяў застылы,
Відаць, таму, што ў нас
у кожнага свой час,
Сваё імгненне —
і тады кахання крылы
Нясуць насустрач,
назаўжды яднаюць нас.