Не-не, ды і святы
з прамой дарогі зверне
Не варта без разбору
нам дакараць яго.
Трапляецца, хоць зрэдзь,
святой няпраўды зерне
У творах, што выходзяць
і з-пад пяра майго.
Няпраўды зыбкі цень
вам зрок не намазоліў,
Бо тыя, хто чытаў,
адчуюць, хоць «не ў лоб»,
Ў радках і між радкоў
а ісціны тут болей,
І колькі б не было —
яе ўсё ж недахоп.
Чарговы том пішу,
дзевяты — дзякуй Богу,
І праўды светлы сэнс
кладу ў радкі і між.
Святой няпраўдзе я
у творы даў дарогу,
Каб толькі на галоўным
не быў пастаўлен крыж.