Стомленае сэрца не астыне,
Хоць дзесятак восьмы мой міне.
Як жа ўтульна у старой хаціне,
У бацькоўскай хаце ўтульна мне.
Сэрцу усміхаюцца ласкава
Скрып падлогі, нізенькая столь,
Самаробны стол, а побач лава —
Для крутых сучасных — гэта голь.
Для мяне — бясцэннае багацце,
Святасць лёсу, спадчына мая,
Пераначаваць у роднай хаце,
Дзе нікога з родных, толькі я.
Ўсё мне тут і блізка, і балюча,
Шыбы, што заплакалі дажджом,
Дзверы, што азваліся рыпуча —
Успаміны рэжуць, як нажом.