Лунае месяца святло
І прывіднасцю ноч чаруе.
А лесу чорнае крыло
Па-свойму гэту ноч святкуе.
Тут цені непрыкметна ткуць
Карункаў вязь для лесавічкі.
І ў цемры лесу можна чуць
Соў таямнічых пераклічку.
І хоць святкуе ноч, не дзень,
Пад месяцам заўважыць можна,
Што тут жывуць святло і цень,
Як і ў жыцці, і ў лёсе кожным.