Не раз мы пра гвалтоўнасць чулі
І пра забойства заказное.
А губяць нас не толькі кулі,
Страляюць словы, нібы зброя.
Як распазнаць у бойні-бойцы,
У інтрыгантнасці бяскроўнай,
Як даказаць, што ёсць забойцы
Між нас з усмешкаю чароўнай?
Безабароннае сумленне,
Узнёсласць у палёце смелым,
І сэрцаў чыстыя імкненні —
Заўжды ў бяздарных пад прыцэлам.
Яны ў сваім антысумленні
Ганебныя ствараюць п’есы...
Ва ўсе часы — святло і цені,
Ва ўсе часы — свае Дантэсы.