Пасля вайны нязменна,
Ў час выхаднога дня,
Да сёмага калена
Збіралася радня.
І ладзілі гулянкі
Ў спякоту, ў холад сцюж
Зусім не дзеля п’янкі,
А для яднання душ.
Ў вайну пагаравалі,
Глынулі ўсе бяды,
Таму засумавалі
Па святах без нуды.
Дзень гэты — годны, варты,
Святочна поўніў дом.
Гармонік, песні, жарты,
Гучалі за сталом.
І чарка, паміж справай,
Ішла навесяле,
І ўсё ж была цікавай
Закуска на стале.
Тады — зімой і летам,
На ўсіх сталах — камса.
Была яшчэ між гэтым,
У думках каўбаса.
З капустаю талеркі
Стаялі гэтым днём.
Закусвалі гарэлку
Й чырвоным кісялём.
Крухмал не шкадавалі,
Каб ён мацней загус.
Яго мы смакавалі
З скарынкаю ўпрыкус.
О, як жа іх цаніла
Такія дні радня.
І да сябе туліла
Людзей святочнасць дня.