Быццам асколачкі ночы,
Цьмяна блішчаць у людзей
Згаслыя, сумныя вочы —
Сведкі трагічных падзей.
Сведкі зняваг незлічоных,
Здзекаў, пакутаў, маны...
Цьмяных асколкаў — мільёны,
Толькі не грэюць яны.
Кволай надзеі праменьчык
Малаўцяшальны для нас...
Як ажывіць той агеньчык,
Што непрыкметна пагас?