Было няшчасце, было і шчасце —
Ладкую-праўлю жыцця паліцу,
Хачу дакладна гады раскласці,
Як Мендзялееў сваю табліцу.
Жыццё — не аркуш паперы чысты,
На ім блакітнасць і побач хмары,
Два «я» мае тут — антаганісты,
І вочы ў вочы: кат і ахвяра.
На ім шчыруе ружовы ранак
І памірае тут вечар золкі.
І аб зямлю тут грудзьмі падранак,
На радасць сквапнай нечай двухстволкі.
Жыцця паліца, жыцця табліца —
Ды не заўсёды цвярозы розум.
О, як складана не памыліцца,
Яшчэ складаней — пражыць цвяроза.
Штодзень куляеш памылак чарку,
І з гэтай чаркай ідзеш па лёсе...
Зусім нядаўна быў чысты аркуш,
Для кропкі месца і засталося.