Ад усіх па нітцы — і кашуля будзе,
І табе за гэта дзякуй, шчодры свет.
А калі па слову гаваркія людзі
Ад душы падораць — вось вам і паэт.
Словы — не забава, прымаўкі — не жарты,
Да учынку ўчынак — вось ланцуг падзей.
Што бы мог зрабіць я і чаго б быў варты,
Каб я жыў асобна, не сярод людзей.
Дзякуючы людзям, назіранню, мове,
У душы натхненню лёгка прарасці.
Так вось ажывае ў паэтычным слове
Бачанае колісь, чутае ў жыцці.
Лепшага сабе не пажадаю лёсу,
Колькі таямніцы ў ім і навізны!
Я перад людзьмі не задзіраю носу —
Мне падаравалі талент свой яны.