Прыгожы быў і малады,
Быў апяшчоцены вясною.
І легкадумныя гады
Не разміналіся са мною.
Мы — ўперад, мы — ў руцэ рука,
Мы — ў авантуры, мы — ў прыгоды.
Так лоб шукае гузака —
Эх, так бы віраваць заўсёды!
Сколь ні шыкуй, мінае шык,
Як дзень імчыць у ноч ад ранку.
Жыццё — не вечны рухавік,
Тым болей, маладосць-маланка.
Прыгожы быў і малады,
І захмялелы ад штодзёння.
Я быў фантанам мар тады,
Ды страціў моц фантан мой сёння.