Мы не маглі прыйсці
у гэты свет
Папіць,
Паесці,
Ўцешыцца —
І згінуць.
Ды кожны з нас —
з сабою тэт-а-тэт,
Ці ж можам мы
сябе з сябе адрынуць?
Мы п’ем, ядзім,
мы цешымся, але
Другое «я»
не заўважаць не можам —
Што маем на
духоўным мы стале?
Што сквапна спажываем,
а што множым?
О, каб у кожнай
галаве адна,
Хаця адна бы
звіліна ўскрыяла:
— Хто мы ў жыцці?
Якая нам цана? —
Займелі б новых звілін мы нямала.