Якая незнаёмая дарога —
То бор густы,
То ельнік малады.
Тут кожны паварот,
як засцярога,
Тут кожнае віхлянне —
ў нікуды.
І лес тут марыць
патаемна-думна,
І мне па ёй
ідзецца весяло.
Па ходжанай дарозе
крочыць сумна,
Дзе ўсё на вочы
ўжо даўно «лягло».
Ў дарозе мы —
вакол падзей аблога,
Рыхтуе нам сюрпрызы
кожны год.
І добра, што жыццёвая дарога —
То рэбус,
То таемны паварот.