Я размаўляю вершамі з табой,
Жыццё людзей, звяроў, раслін нябёсаў.
І б’ецца ў сэрца чулае прыбой
Усіх шчаслівых і няшчасных лёсаў.
Адсюль і столькі самых розных тэм —
Раздрай дзяржаў, душы з душой адзінства,
Чарнобыль, Трасцянец, Хатынь, Эдэм,
Зло і дабро, каханне і злачынства.
Да іх звяртаўся вершамі не раз,
І слоўмі, і душой кранаю тэму.
Хачу ад тэмы кожнай у адказ
Адчуць яе глыбінную праблему.
Хоць боль не мой, а ў горле слёз камяк,
Хоць радасць не мая — душа наўздыме.
Жыць неабходна так — і толькі так,
Інакш ідзеш не па жыцці, а міма.